Τα περί ιστορικού λάθους του Λένιν στην Ουκρανία, που είπε ο Πούτιν στο διάγγελμά του και το οποίο ανακοίνωσε ότι θέλει να διορθώσει, δεν είναι παρά η προσπάθεια του να εφεύρει ιστορικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τις στρατηγικές του επιδιώξεις, εξηγεί στη Βασιλική Σιούτη ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης.
Η ρωσική αυτοκρατορία ήταν μία πολυεθνική αυτοκρατορία υπό την κυριαρχία των Ρώσων, ενώ στη σοβιετική δομή ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι επέλεξαν μία δομή που άμβλυνε τις εθνικές αντιθέσεις, δηλώνει ο κ. Αγτζίδης, ο οποίος υποστηρίζει ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Ουκρανία είναι οι μετασοβιετικές ωδίνες. «Τα μετά-σοβιετικά κράτη εξακολουθούν να είναι πολυεθνικά. Οι Ρώσοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού στην Ουκρανία, ενώ οι ρωσόφωνοι είναι πάνω από το 40%. Υπάρχουν κάπου 70-80 εθνότητες μέσα στην Ουκρανία. Μια από αυτές είναι και η ελληνική, η οποία είναι μία από τις πιο πολυπληθείς κοινότητες ομογενών που έχουν μείνει και η οποία βρίσκεται σήμερα στη ζώνη των συγκρούσεων, στην ανατολική Ουκρανία, καθώς η βάση τους είναι στις περιοχες που συνορεύουν με τους αυτονομιστές».
Ο κ. Αγτζίδης μας μιλά επίσης για την περίοδο που η Ουκρανία διεκδικούσε την αυτονομία της στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, τη σημασία της συμφωνίας Μπρεστ Λιτόφσκ, αλλά και τους Ουκρανούς που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ναζί και τους πολιτικούς τους απογόνους. Σήμερα ωστόσο οι φιλοναζιστές έχουν συρρικνωθεί και δεν έχουν πολιτική ισχύ. «Στις τελευταίες εκλογές δεν πήραν πάνω από 2%, αλλά έχουν ένοπλες ομάδες τις οποίες η επίσημη ουκρανική κυβέρνηση για να τις “αμβλύνει”, τις ενσωμάτωσε ως εθελοντές στον ουκρανικό στρατό, αν και αυτό δεν ξέρω πόσο δόκιμο είναι» επισημαίνει.